Zucht, kreun, floep, baby!

Halloo allemaal!!
Eindelijk heb ik tijd om weer een verslagje uit te brengen! Sorry voor de vertraging, maar m’n stageverslagen kosten me zo veel tijd.

Duss.. M’n tweede week is al weer achter de rug. Wat vliegt de tijd. Echt niet normaal.

Heb intussen al 7 bevallingen mogen doen in ’s Lands, wat volgens de verloskundigen al best veel is. De teller staat nu op 17 bevallingen van de 40 die ik straks moet hebben. Ik ben op de goeie weg :)

Het is ontzettend druk op de afdeling. Zelfs zo druk dat we een vrouw van haar kamer moesten halen, om deze even te ‘’lenen’’ voor een andere bevalling.

En jeetje wat bevallen de vrouwen van hier snel!! Ik wist dat er een opname gaande was in de opnamekamer. De betreffende dame kwam voor de bevalling. Plotseling hoorde ik een gehuil achter het gordijn vandaan komen. En ja.. ik hoorde het goed. Er was daar echt een baby geboren. Mevrouw kon niet eens fatsoenlijk naar een verloskamer worden gebracht!

Niet zo gek dat vrouwen snel bevallen, want je 6e of 7e kind baren is hier nog hartstikke normaal. Wel heel leuk om zo veel van die vlotte bevallingen te doen. Ze hoeven bij wijze van maar even te kuchen en de baby floept er zo voor je uit. Meestal gaat het zo: Zusteeeeeer ik moet drukken!! ‘’kreun’’ en ineens wordt er een hoofd geboren.

Zo was er ook een bevalling van een mult (vrouw die al eerder een of meer kinderen heeft gebaard), die werd opgevolgd door een van de verloskundigen. De broeder was zo lief om mij te roepen voor de partus. Vanuit de andere kant van de gang hoorde ik ineens: ZUSTER NEJAAAL!! Waarna een andere zuster zei dat ik een partus kon doen. Dus ik rende er naartoe. Kwam ik de kamer binnen, was het hoofd al geboren. Zo snel gaat het dus!

Oke het is niet altijd een pretje.. ik deed laatst voor het eerst een bevalling van een vrouw die haar 7e kind zou baren. De zuster had me al gewaarschuwd dat deze vrouwen hun kinderen bijna letterlijk afvuren. Ze zei: ‘’je kunt beter hier gaan staan’’ en ze liep naar de muur en ging er met haar rug tegenaan staan en deed haar armen open. ‘’Je kunt ze zo vangen’’. Ik moest er om lachen en dacht bij mezelf: jaja, zo erg kan het nooit zijn.
Bij deze mevrouw had ik het geluk dat de vliezen nog niet gebroken waren. Die stonden onder hoge spanning en konden ieder moment breken. Ik had me al voorbereid op een douche van vruchtwater. Maar gelukkig viel het mee. Voordat het kind geboren werd, braken de vliezen en het vruchtwater liep langzaam af. Maar toen!! Toen kreeg mevrouw ineens persdrang..
En wat ben ik gewend: een vrouw moet eerst een paar keer persen voordat het hoofd uberhaupt tevoorschijn komt. Nou, ik heb het geweten! Mevrouw kreeg persdrang en met één kreun kwamen kind en een hele hoop vruchtwater naar buiten gevlogen. En ja.. daar was die douche, die ik niet meer zag aankomen. Gewoon in m’n gezicht!!
Tja.. je moet alles een keer meegemaakt hebben. Nu weet ik waarvoor de zuster mij waarschuwde..

Jullie denken nu allemaal: Gaaatver!! Vruchtwater in je gezicht??!!
JAAA in m’n gezicht. Inderdaad niet fris, maar ik kijk er niet zo van op aangezien de hygiëne en steriliteit niet is als bij ons.

Vrouwen liggen soms een paar uur op hetzelfde vuile bebloede laken. Diezelfde lakens moet je na de partus zelf spoelen in een mega wasbak, waar het water er net zo hard weer uit spat. Met een beetje geluk ook nog in je gezicht.
Machines om de schuif/po/steek (of hoe je het ook wil noemen) hygiënisch in te spoelen, zijn er niet. Dus maak je die in dezelfde wasbak met een beetje ‘’pine oil’’ (dettol) schoon met hulp van een wc borstel. Even laten drogen en hij is weer klaar voor gebruik! En zo zijn er nog wel een aantal dingen die wij als verwende westerse mensen niet gewend zijn.

Maar ik vind het wel goed om in een hele andere situatie te staan waarin je écht moet werken.

Verder heb ik voor het eerst een bevalling van een tweeling gezien. Wat een wonder dat er twee mensjes tegelijk bij hun moeder in de buik kunnen groeien. Minder leuk was het feit dat het ging om een tiener die al beviel bij 28 weken. Wat moet dat heftig zijn voor zo een jong meisje. Gelukkig ging het redelijk goed met haar kindjes, maar deze moesten wel naar een academisch ziekenhuis overgebracht worden. Heftig hoor.

En zo zijn er wel meer van die jonge meiden die als tiener al de verantwoordelijkheid moeten dragen van ‘’moeder zijn’’… Kan mezelf er nog steeds niet in verplaatsen. Maar goed..

De drukte op de afdeling is best heftig, maar ontzettend leuk. Continu door en doorgaan.. Ik hoef me hier echt niet te vervelen!

Gelukkig ben ik nog steeds de enige stagiair, naast een aantal co-assistenten, dus ik heb de bevallingen voor het uitkiezen!

Oke, tot hier dan.

Over een week weer een update!
Groetjes, Zuster Nejal ;)