Eindelijk begonnen
Door: Alisha
Blijf op de hoogte en volg Alisha
12 September 2014 | Suriname, Paramaribo
Jaja, na een week uitstel ben ik dan eindelijk begonnen met de stage in het 's Lands Hospitaal!
Had nog een week extra om voor te bereiden, bij te tanken en families op te zoeken. Ook weer een bruiloft van hier meegemaakt. Blijft leuk!
Hier worden geen zalen gehuurd, maar het erf (waar men makkelijk een paar honderd gasten kan ontvangen) wordt helemaal afgedekt een mooi versierd waar tot 's ochtends vroeg wordt doorgefeest.
De start van de stage was even een gedoe, want ik had blijkbaar een MRSA (ziekenhuisbacterie) test moeten doen en dat wist ik niet -_-
Duss voordat ik mocht beginnen, moest ik mij in het ziekenhuis melden om de test te laten doen. Vrijdag 29/8 mocht ik langskomen. De betreffende persoon was nog niet aanwezig. Ik mocht eventjes wachten.. even vergeten dat ''even'' hier best lang kan duren. Na ongeveer een uur werd ik geholpen door een verpleegkundige en de uitslag zou ik na ongeveer 5 dagen telefonisch krijgen.
Oke, maandag 8/9 kreeg ik, na ''ongeveer'' 5 dagen, een telefoontje dat de test negatief was en ik dinsdag mocht beginnen met de stage.
Spannend! Kon niet wachten om te beginnen.
Dinsdag moest ik mij om 7u melden bij het secretariaat. Daar mocht ik weer wachten. Na een half uur mocht ik binnenkomen en werd ik naar de afdeling gebracht door een verpleegkundige.
Eenmaal daar, maakte ik kennis met de hoofdzuster (verpleegkundigen en verloskundigen worden hier 'zuster' genoemd) die niets wist van mijn komst. Alweer een verrassing. Voor ons allebei geen vlotte kennismaking dus.
Maar goed.. Kan gebeuren
Ik heb mezelf voorgesteld aan de rest van de afdeling en kreeg van een broeder een rondleiding.
De verloskamers bevinden zich op de tweede verdieping. Op de foto zie je een soort balkon, waar je de verpleegafdelingen hebt. Achter de verschillende deuren zijn er grote kamers waar ongeveer 10-12 bedden staan. Er liggen zwangeren en kraamvrouwen.
Afdeling verloskunde is niet ''buiten''. Rechts, aan het eind van het 'balkon', achter schuifdeuren bevindt zich mijn afdeling voor de komende 12 weken.
Het was wel ongeveer wat ik ervan had verwacht. Wel ouderwets, maar niet enorm primitief. Moeilijk om zo uit te leggen. Heb een fotootje toegevoegd om een indruk te geven. Er zijn 5 verloskamers, die bijna altijd vol liggen. Het is soms echt improviseren qua kamers vrij houden want het is enorm druk!
De werkwijze is wel erg anders dan in Nederland hoor. Er is nauwelijks privacy. De kamers worden met gordijnen dichtgehouden, dus je kunt precies horen wat er naast je gebeurt. En de vrouwen hier maken geluid!!! Mi gado! Er wordt geschreeuwd, gegild, alles!
Ik was hier al op voorbereid door de familie, dus ik ben er inmiddels al aan gewend. Maar wat een verschil met de Hollanders zeg.
Ik had ook gehoord dat de verloskundigen hier erg hard zijn tegen de patiënten, maar het valt best mee. Sommige verloskundigen dollen met de zwangeren en wanneer er niet wordt geluisterd worden vrouwen streng toegesproken, maar echt niet zo erg als de verhalen van vroeger.
Nog iets wat opvalt is de administratie. Alles wordt hier met de hand geschreven. Ik heb een aantal opnames gedaan en moet nog steeds alles 10x nalezen. Het schrijfwerk kost erg veel tijd.
De meeste administratie gebeurt bij de balie, dus wanneer een verloskundige bezig is met een partus schreeuwt ze de informatie vanuit de kamer door naar de balie waar een andere zuster alles noteert.
Er zijn zo veel dingen die anders gaan, maar gelukkig went het snel.
Het is leuk om met de verloskundigen en verpleegkundigen te werken.
Er wordt alleen ontzettend veel Sranan Tongo gesproken.. En ja.. na zo vaak hier geweest te zijn, versta ik er nog steeds bijna niks van. Dus toch een taalbarrière.. Maar de zusters gaan me helpen, dus ik ben benieuwd!
Gisteren heb ik mijn eerste bevalling hier gedaan. De verloskundige zei: JIJ gaat deze bevalling doen, het maakt me niet uit hoe, maar JIJ gaat het doen. En ja, na een moeizame bevalling heb ik mijn eerste Surinaamse baby op de wereld geholpen! Dus laat ze nu maar komen!
Ik heb het geluk dat er weinig andere leerlingen zijn, dus ik weet zeker dat ik de komende tijd super veel ga leren!
Tot volgende week :)
Had nog een week extra om voor te bereiden, bij te tanken en families op te zoeken. Ook weer een bruiloft van hier meegemaakt. Blijft leuk!
Hier worden geen zalen gehuurd, maar het erf (waar men makkelijk een paar honderd gasten kan ontvangen) wordt helemaal afgedekt een mooi versierd waar tot 's ochtends vroeg wordt doorgefeest.
De start van de stage was even een gedoe, want ik had blijkbaar een MRSA (ziekenhuisbacterie) test moeten doen en dat wist ik niet -_-
Duss voordat ik mocht beginnen, moest ik mij in het ziekenhuis melden om de test te laten doen. Vrijdag 29/8 mocht ik langskomen. De betreffende persoon was nog niet aanwezig. Ik mocht eventjes wachten.. even vergeten dat ''even'' hier best lang kan duren. Na ongeveer een uur werd ik geholpen door een verpleegkundige en de uitslag zou ik na ongeveer 5 dagen telefonisch krijgen.
Oke, maandag 8/9 kreeg ik, na ''ongeveer'' 5 dagen, een telefoontje dat de test negatief was en ik dinsdag mocht beginnen met de stage.
Spannend! Kon niet wachten om te beginnen.
Dinsdag moest ik mij om 7u melden bij het secretariaat. Daar mocht ik weer wachten. Na een half uur mocht ik binnenkomen en werd ik naar de afdeling gebracht door een verpleegkundige.
Eenmaal daar, maakte ik kennis met de hoofdzuster (verpleegkundigen en verloskundigen worden hier 'zuster' genoemd) die niets wist van mijn komst. Alweer een verrassing. Voor ons allebei geen vlotte kennismaking dus.
Maar goed.. Kan gebeuren
Ik heb mezelf voorgesteld aan de rest van de afdeling en kreeg van een broeder een rondleiding.
De verloskamers bevinden zich op de tweede verdieping. Op de foto zie je een soort balkon, waar je de verpleegafdelingen hebt. Achter de verschillende deuren zijn er grote kamers waar ongeveer 10-12 bedden staan. Er liggen zwangeren en kraamvrouwen.
Afdeling verloskunde is niet ''buiten''. Rechts, aan het eind van het 'balkon', achter schuifdeuren bevindt zich mijn afdeling voor de komende 12 weken.
Het was wel ongeveer wat ik ervan had verwacht. Wel ouderwets, maar niet enorm primitief. Moeilijk om zo uit te leggen. Heb een fotootje toegevoegd om een indruk te geven. Er zijn 5 verloskamers, die bijna altijd vol liggen. Het is soms echt improviseren qua kamers vrij houden want het is enorm druk!
De werkwijze is wel erg anders dan in Nederland hoor. Er is nauwelijks privacy. De kamers worden met gordijnen dichtgehouden, dus je kunt precies horen wat er naast je gebeurt. En de vrouwen hier maken geluid!!! Mi gado! Er wordt geschreeuwd, gegild, alles!
Ik was hier al op voorbereid door de familie, dus ik ben er inmiddels al aan gewend. Maar wat een verschil met de Hollanders zeg.
Ik had ook gehoord dat de verloskundigen hier erg hard zijn tegen de patiënten, maar het valt best mee. Sommige verloskundigen dollen met de zwangeren en wanneer er niet wordt geluisterd worden vrouwen streng toegesproken, maar echt niet zo erg als de verhalen van vroeger.
Nog iets wat opvalt is de administratie. Alles wordt hier met de hand geschreven. Ik heb een aantal opnames gedaan en moet nog steeds alles 10x nalezen. Het schrijfwerk kost erg veel tijd.
De meeste administratie gebeurt bij de balie, dus wanneer een verloskundige bezig is met een partus schreeuwt ze de informatie vanuit de kamer door naar de balie waar een andere zuster alles noteert.
Er zijn zo veel dingen die anders gaan, maar gelukkig went het snel.
Het is leuk om met de verloskundigen en verpleegkundigen te werken.
Er wordt alleen ontzettend veel Sranan Tongo gesproken.. En ja.. na zo vaak hier geweest te zijn, versta ik er nog steeds bijna niks van. Dus toch een taalbarrière.. Maar de zusters gaan me helpen, dus ik ben benieuwd!
Gisteren heb ik mijn eerste bevalling hier gedaan. De verloskundige zei: JIJ gaat deze bevalling doen, het maakt me niet uit hoe, maar JIJ gaat het doen. En ja, na een moeizame bevalling heb ik mijn eerste Surinaamse baby op de wereld geholpen! Dus laat ze nu maar komen!
Ik heb het geluk dat er weinig andere leerlingen zijn, dus ik weet zeker dat ik de komende tijd super veel ga leren!
Tot volgende week :)
-
13 September 2014 - 11:47
Samantha De Laat:
Super Alisha! Het gaat eindelijk beginnen! Zet hem op en je gaat vast heeeel veel mooie kindjes op de wereld kunnen zetten! Liefs -
13 September 2014 - 11:54
Djaya JALIMSING. :
Vol spanning gelezen. Blijf ons op de hoogte houden en succes
"zuster". -
13 September 2014 - 15:01
Anita:
Jee Alisha wat een verhaal zeg. Het lijkt me heel gaaf om te ervaren dat het er zo anders is als hier.
Ik denk zeker dat je veel zal leren. Deze ervaring
vergeet je nooit meer. Ik blijf je volgen. xx -
13 September 2014 - 22:14
Monique Luijten:
Bon aktua! Spannend hoor dat je gelijk een bevalling moest doen. Jij gaat daar heel veel leren! Ik kijk uit naar je volgende verslag! -
13 September 2014 - 23:43
Gaitrie Ramdas:
Wat een omschakeling vor jou maar wel een geweldige ervaring zeg. Leuk om zo op de hoogte te blijven van jouw belevenissen. XXXX -
14 September 2014 - 20:22
Nana En Nanie:
alis we hebben alle vertrouwen in jou
goed je best doen en het komt goed
succes groetjes -
18 September 2014 - 13:09
Michelle Kooijker:
Heej!
Zo leuk om dit allemaal te lezen en zo herkenbaar allemaal :) Die broeder gaf mij ook de rondleiding, hij is super aardig. Tenminste er zijn maar twee broeders, dus ik denk dat we dezelfde hadden :P
En wat een geluk heb je dat het druk is en weinig studenten zijn!! dat was bij mij wel heel anders, nou geniet ervan en vang lekker veel baby's !!
Liefs! -
20 September 2014 - 13:57
Mariet Grubben:
Hey Alisha,
Mooi om een indruk te krijgen van het leventje daar. Zet m op en geniet ervan! -
22 September 2014 - 23:32
Alisha Nejal:
Bedankt voor jullie leuke reacties!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
