Almost halfway!

Hoi allemaal!
Eindelijk heb ik weer tijd om een verslagje uit te brengen.
Even geen volle dagen keizersnedes meer en gewoon lekker werken op de afdeling.

Maandag en dinsdag waren best rustige dagen. Alleen opnames gedaan en een paar een naar OK geweest. Helaas geen bevallingen gedaan.

Woensdag eindelijk wel weer!
Ik was een vrouw aan het begeleiden die zou bevallen van haar eerste kindje. Een eerste gaat meestal best langzaam, en ja ik had de pech dat deze dame inderdaad eeerg langzaam ging (is pas de volgende dag bevallen). Wist ik van te voren natuurlijk niet, dus ik heb deze mevrouw met volle moed opgevolgd vandaag.
De coassistent daarentegen begeleidde ook een vrouw die haar eerste kind zou baren. En natuurlijk ging deze super vlot. Pech voor mij.. Al de zoveelste misgelopen. Binnen een paar uur had ze volledige ontsluiting. Dus ik was de co een beetje aan het plagen dat ik z’n partus stiekem zou afpakken. Maar zo gemeen ben ik niet...

Op een gegeven moment was ik even ergens anders mee bezig en werd ik ineens vanuit die verloskamer geroepen met de vraag of ik een vacuümextractie (zuignap) wilde zien. Natuurlijk wil ik dat!
Ik snel naar de verloskamer gerend, waar de coassistent, verloskundige en gynaecoloog aanwezig waren. Gelukkig toch nog een leermomentje erbij

De gynaecoloog vroeg mij of ik even wilde helpen om de boel even schoon te vegen. Prima, ik help wel! Handschoenen uitgetrokken en weer op een afstand gaan staan om te kijken, waarna de gynaecoloog mij aankeek en vroeg: ‘’Moet jij niet hier komen staan?’’ HUH waarom? Dit was toch de patiënt van de co?
Ik zag het beeld meteen voor me wat ik eerder heb meegemaakt, hoe de gynaecologen bij een vacuüm een voet tegen het bed afzetten en de baby met enorme kracht naar buiten begeleiden. No way dat ik dat zou doen!
Ik vroeg hem waarom, waarop hij zei dat ik de partus zou doen. HELP! Een vacuüm? Sinds wanneer mogen wij dat doen?

Oke, ik kreeg wel even de zenuwen. Ben maar met mn steriele handschoentjes naast de gynaecoloog gaan staan. Sta je daar als bang konijn naast de dokter. Moest ik ook nog eerst een episiotomie (knip) zetten .. Daar heb ik echt een hekel aan.
Deze keer leek het best wel mee te vallen qua kracht. Gelukkig maar! Op een gegeven moment mocht ik de vacuüm overnemen en de gynaecoloog zou mij sturen. Zo hard hoefde ik helemaal niet te trekken! Pfieuw opluchting..
Hoofdje werd geboren en verder verliep het als een gewone bevalling. Arme baby kwam met een enorme toeter op z’n hoofdje ter wereld. Maar goed dat het weer snel bijtrekt.

Weer een ervaring rijker! Ik blij.. Arme coassistent. Had ik alsnog z’n partus afgepakt :o Gelukkig vond hij het niet zo erg. Volgende keer zal ik hem wel een van mijn partussen geven hihi.

Donderdag heb ik weer twee bevallingen mogen doen. Eindelijk kom ik weer op gang. Leuk hoor die bevallingen doen, maar dan ben je nog niet klaar. Soms denk ik ah ik blijf nog wel wat langer, dan maak ik die bevalling nog mee. Jaa, maar daarna komt de administratie. Dat is wel even iets heel anders! Aan het begin van de stage waren mijn verslagen gewoon zoals ik gewend ben: kort en bondig. Eigenlijk alleen de bijzonderheden. Hier dus niet! Alles wordt in detail opgeschreven: waar de klemmen worden gezet op de navelstreng, dat het geslacht van de baby aan moeder wordt getoond en ga zo maar door. De verloskundige besloot daarom een partusverslag voor mij te citeren, die ik nu als voorbeeld kan gebruiken.
Na bijna 2 a4tjes schrijven aan je partusverslag, ben je nog niet klaar… hier nog een formulier invullen, oja en daar nog een. Nou dan ben je weer 2 uren verder. Gelukkig gaat het steeds sneller. Inmiddels ken ik dat voorbeeld wel uit m’n hoofd!

Ik hoorde afgelopen week dat er volgende week twee Nederlandse coassistenten bij komen. Tot nu toe was ik steeds met twee Surinaamse coassistenten en that’s it.. maar de concurrentie begint toe te nemen. Hopelijk blijft het voorlopig bij deze twee en hoef ik niet zoals mijn voorgangster te vechten voor de bevallingen!

Vrijdag was mijn opa jarig en hadden we thuis pooja/katha… Voor degenen die het niet kennen, even een vertaling van internet: Pooja betekent ceremonie of ritueel. Met een pooja wordt een offer dienst gehouden. Bij het offeren wordt daarbij bloemen, spijzen en andere voorwerpen gebruikt.
Dat betekende vroeg opstaan en non stop koken, koken en koken! Die zogenaamde spijzen noemen we persaad en worden allemaal zelf gemaakt. Voordat de pandit (priester) komt, moet dat allemaal klaarstaan. Dus van 4.30u tot 8u daarmee bezig geweest.
En dannn.. dan moet er nog gekookt worden. Want Surinamers vieren geen verjaardag zonder eten. Eten is echt heel belangrijk hier en er wordt enorm veel tijd aan besteed. Tot 12u hebben we gekookt, gebakken en ge-weetikveelwatnogmeer. Daarna de hele dag visite ontvangen. Lekker drukke en vermoeiende dag geweest.. Maar we hebben Adja (opa) weer een mooie dag bezorgd  Daar doen we het voor.

Dit weekend sloeg de heimwee een beetje toe. Nooit gedacht dat dit ooit zou gebeuren!! Maar ik heb het dus toch gepresteerd om dat koude kikkerlandje te missen. Gelukkig compenseert het gezellige team op de VK een hoop!

Tot over een week weer!