My dream came true <3

Daar zit ik dan.. In mn eentje op zanderij. Met een hoop overgewicht ook nog. Voor degenen die het niet weten.. Je kunt nooit, maar dan ook NOOIT met alleen je kleren, toiletspullen etc van Suriname naar Nederland reizen. Ik had al eerder gezegd dat eten heel belangrijk is voor ons. Dat wordt wel duidelijk wanneer je naar Nederland vertrekt. ‘’Ja neem nog een potje chutney mee, heb je nog plek voor dit, ooh kijk ik heb nog wat manje’s (mango) van de boom geplukt voor je’’etc etc.. Voor iedereen moet je wat meenemen: groenten, snoep, koek, fruit, noem maar op. Je moet al je kilo’s hebben en het liefst ook nog net iets meer, want anders is het zonde!

Dus nu zit ik hier als een pakezel met al mn spullen. Zelfs mn ‘’handtas’’ is volgepropt met vanalles. En iedere keer blijf je zeggen: ja deze keer neem ik echt niks mee. Maar dat lukt gewoon niet! Echt weer typisch Suriname. Aan de ene kant wel leuk, iedere keer dat gevecht met die kilo’s.

Het was me een week hoor.. ik kan het anders beschrijven.
Nog voordat ik kon beseffen dat het de laatste was, was de week al om en zit ik nu op zanderij te wachten op mijn vliegtuig.

Vorige week heb ik twee dagen op de poli gestaan, waar de zwangeren op controle komen. Dus heb ook deze kant van het werk mogen zien. Controles doen, overleggen met de gynaecoloog, etc. Weer een ervaring erbij. Ook weer veel gelachen en flink ‘’torie gesproken’’ (gekletst) met zuster Hynes (ook wel your highness genoemd).

Daarna ben ik nog twee keer in de nachtdienst gegaan. Weer drie bevallingen erbij en daarmee staat de teller nu op 48 bevallingen! Hiervan heb ik er 38 in Suriname gedaan, dus super tevreden :D
De laatste week was echt wel anders. Bij alles wat ik deed dacht ik: jeetje, laatste keer dit doen, laatste keer dat doen.. en zo werd het besef dat ik weg zou gaan steeds meer.
De nachten leken deze keer wel vermoeiender dan de week ervoor. Drukte, weinig slapen en afscheid nemen van de afdeling waar ik enorm tegenop zag. Het leek echt alsof ik zweefde! Super raar gevoel.
Donderdagochtend ben ik na de nacht naar huis gegaan, even geslapen en terug naar de afdeling om wat lekkers te brengen. Toen begonnen de eerste tranen al te vloeien. Had nooit verwacht dat het zo hard zou aan komen.

Iedereen zei altijd: vakantie in Suriname is leuk, maar wonen en werken is een heel ander verhaal. Inderdaad, een heel ander verhaal. DIT is nog veel LEUKER!
In die 11 weken ben ik zo gehecht geraakt aan de afdeling. En ik weet niet wat ze met me hebben gedaan, maar ze hebben mn hart gestolen. Ik kan echt geen definitief afscheid van ze nemen. Echt niet! Het is een tweede familie geworden waarin ze mij helemaal hebben opgenomen. Ze hebben mij zelfvertrouwen gegeven en waren altijd positief. Er wordt veel lol getrapt, maar ook serieus en hard gewerkt.

Voordat ik kwam kon ik me niet voorstellen dat mijn droom eindelijk zou uitkomen en kon niet wachten om te gaan. Eenmaal hier dacht ik nog jeetje.. 3 maanden is echt wel lang.
Maar de tijd is voorbij gevlogen! Echt waar. De tijd is nog nooit zo snel gegaan als de afgelopen periode.

Ondanks de twijfels van buitenaf, wist ik zeker dat ik hier meer zou kunnen groeien dan waar dan ook. Ik had deze stage nodig om mezelf te kunnen bewijzen. Ik wist zeker dat ik me hier helemaal thuis zou voelen en mezelf kon zijn. en ja, dat is ook zo gebleken. Ik ging iedere dag met een smile naar stage. Er is geen moment geweest dat ik geen zin had. Dat warme gevoel wat ze mij hebben gegeven zal ik voor altijd koesteren.
Voordat ik aan mijn laatste week begon dacht ik: nog een weekje knallen en dan lekker naar huis. Maar toen die week eenmaal begon, kwam het besef ineens dat ik gewoon afscheid moest nemen van de afdeling en dat het werk erop zat hier.
Naja.. niet echt definitief, want ik mag iedere keer als ik naar Suriname kom, een bevalling komen doe. Hoe leuk is dat!

Ze hebben het me wel moeilijk gemaakt hoor. Er zijn flink wat tranen gevallen en niet alleen bij mij.
Een zuster die me apart roept op kantoor en me bloedserieus vraagt om te emigreren, een dokter die tegen me zegt: als je gaat trouwen, willen wij ook een uitnodiging en een brasa geeft ‘’die ik mn hele leven moet onthouden’’ , een zuster die zegt dat ik bij hun moet bevallen als ik kinderen krijg, het afdelingshoofd die me sollicitatie wel tegemoet ziet als ik afgestudeerd ben en anders wel hier mijn examen mag afleggen en een Surinaams diploma krijg. En de woorden: ‘’Je bent een van ons geworden en dat zal je altijd blijven’’ zal ik nooit vergeten! En die lieve reacties op facebook.. Had dit allemaal echt niet verwacht, maar het heeft heel veel met me gedaan. Ik ga de afdeling echt missen.

Dit bezoek aan Suriname was anders dan anderen. Ik heb een totaal nieuwe kant van Suriname mogen meemaken. Een kant die ik altijd al had willen zien en die nog 10x veel beter uitpakte dan ik had verwacht.
Echt wauw! En petje af voor het harde werk dat de verloskundigen hier verrichten.

Na mn laatste dienst ben ik nog een paar keer naar de afdeling geweest om de rest te groeten. Zaterdag heb ik volgens mij twee uren lang op de afdeling gezeten.. vastgeplakt aan mn stoel.
De dagen erna vlogen voorbij. Last minute ben ik nog bij mn nichtje gaan logeren en nog even de stad in gegaan met de Surinaamse co’s. Was heel gezellig.

Maandag en gisteren was het druk druk met laatste spulletjes kopen en inpakken. Gisteren vanaf de middag kwamen m’n families afscheid nemen. Het was ook onafhankelijkheidsdag. Het schijnt heel gezellig te zijn, maar ik heb er helaas weinig van mee kunnen krijgen.
Volgend jaar weer een kans hihi.

En ja.. vandaag moest ik toch weer terug naar het ziekenhuis aangezien ik natuurlijk weer papieren was vergeten te laten tekenen. En zo ging de ochtend heel snel voorbij. En nu zit ik dus hier.. op Zanderij. Wachten op het vliegtuig.
Nog steeds een super raar gevoel, want nu lijk ik het toch niet meer te beseffen. De tijd is zo snel gegaan, onvoorstelbaar. Maar ik heb super mooie herinneringen aan deze afgelopen drie maanden waarvoor ik iedereen super dankbaar ben.

En iedereen die mij heeft gevolgd natuurlijk ook! Jullie lieve reacties hebben mij ook echt goed gedaan! Hopelijk was het een beetje interessant (zal wel, want anders zouden jullie me niet volgen ;) )

Mijn droom is uitgekomen en dat pakt niemand meer van me af!

De laatste groetjes, bossies en brasa’s uit het inmiddels regenachtige Suriname! xxxxxxxx